စက္ဘီးကို လက္ႏွစ္ဖက္လႊတ္စီးတဲ့ အရြယ္ လြန္ခဲ့ၿပီ
လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးခဲ့ျခင္းမ်ားအတြက္
သတိၿမဲတဲ့ ေတးသီခ်င္းကိုပဲ ဆိုေတာ့တယ္
ႀကီးေကာင္၀င္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကာလေတြမွာ
ငါ့စိတၱဇကို စြဲေလာင္တာ မေရရာမႈ
ငယ္ငယ္ကလို စက္ဘီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
လႊတ္စီးတဲ့ အရြယ္ လြန္ခဲ့ၿပီ
ျဖတ္ထားတဲ့ စီးကရက္ ျပန္ေသာက္တယ္
ျပန္ဆက္မိတဲ့ ရည္းစားကို ျဖတ္ပစ္တယ္
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ မင္းသက္ျပင္းကို ခ်လို႔မရဘူး
ပံုေသနည္းအရ
ဘ၀ကို ဘယ္သူလြယ္လြယ္ျဖတ္သန္းသလဲ
ျခတစ္ေကာင္လို နာရီလက္တံဟာ
ငါ့ျဖစ္တည္မႈကို တေရြ႕ေရြ႕ကိုက္၀ါး
တည့္တည့္တိုးေနတာက ခပ္ံ့ညံ့၀တၳဳထဲက
အထားအသိုမွားတဲ့ ၀ါက်ေတြပဲ
လူေတြနဲ႕ နည္းနည္းနီးနီးေနၿပီးရင္
လူေတြနဲ႔ ၾကာၾကာေ၀းေ၀းေနခ်င္တယ္
မ်က္လွည့္ဆိုတာ အေဟာအေျပာေကာင္းဖိုထက္
ႀကိမ္လံုးက ေျမြျဖစ္သြားဖို႔ လိုရင္းမဟုတ္လား
ေလလို႔ လြင့္လို႔ ေမာမွ အိမ္ဆိုတာကို သတိမရနဲ႔
သန္တုန္း ျမန္တုန္း ေတာင္ပံေတြနားဖို႔ ႀကိဳရွာထား
စိတ္အနည္ထေနရင္ ရိုးရာဓေလ့ေတြနဲ႔အတူ
တစ္ရက္ေပ်ာ္ေအာင္ အရက္ေသာက္လိုက္။
မင္းႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ငါ့သက္ျပင္းကို ခ်မရတာ
ေစာေစာကတည္းက သိတယ္
ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ
ရတနာေျမပံုေကာက္ေတြ႔ရေလာက္ေအာင္
ဇာတ္ညႊန္းဟာ ပစ္စလတ္ခတ္မဆန္ဘူး
တစ္ခုခုေျပာခဲ့ပါလို႔ အေမးရွိလာရင္
စက္ဘီးကို လက္ႏွစ္ဖက္လႊတ္စီးတဲ့အရြယ္
လြန္ခဲ့ၿပီလို႔ ေျဖလိုက္မယ္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
ပန္းအလကၤာ၊ႏို၀င္ဘာ၊၂၀၀၉၊စာ-၂၁
lunnsetnoemyat 