ပဲ့ သမွ် ျပန္ တင္
မိမိကိုယ္ကိုယ္တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔ ျပန္လည္ႀကိဳးစားဆယ္မၾကည့္ဖို႔
စိတ္ကူးႀကံရြယ္ထားျခင္းကိစၥမွာ စြဲေဆာင္မႈက (9)ႏိုင္းေက်ာ္ေနတယ္။
ခိုင္မာေတာင့္တင္းတဲ့ သံယက္မႀကီးေတြရဲ႕ အသားသေဘာ အားရစရာ။
ၿပဲကားငြားစြင့္စြာနဲ႔ အရိပ္ေတြ ဇယ္ဆက္သလို တျဖတ္ျဖတ္ ကူးလူးေနတယ္။
ရႈပ္ေထြးေထြးစနစ္က်မႈေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းေထာက္ကန္ထိန္းမတ္ၿပီး
အေရာင္အရိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ပါးပါးေလးမွသည္ အဆင့္ဆင့္ရင့္ေမွာင္ထက္
သန္လာေအာင္ တရြတ္ဆြဲ ေခၚေဆာင္ျခင္းခံလိုက္ရ။
အစြန္းအထင္း ဘယ္ႏွႏွစ္သားလဲ။ မိုးေခါင္ေနတဲ့ လြင္ျပင္ငယ္ထဲက
အသံတစ္မႈန္ တုန္တုန္ခါခါ အေႏွးလြင့္ လြင့္ေရာက္လာတယ္။ မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။
ပိတ္ကာထားတဲ့ မိုးသားထက္က ေရေမွာ္ေရညိွဖတ္ကေလး။ မိခင္ဆားဗစ္
စင္တာကေတာင္ မဖြင့္ႏိုင္လို႔ လက္မခံဘဲ ျပန္လႊတ္လိုက္ရတဲ့
ေခတ္ႀကီးရဲ႕ အဖံုးခြံ။
သက္ေသသကၠာယက်က်ေျပာၾက ဆိုၾက(မယ္ေပ်ာ္ၾကမယ္)ေၾကးဆိုရရင္
တစ္လံုးငါးမူးႏိုင္ေလာက္ဆိုရင္ ပဲ ေျပာင္း ႀကံ ၀ါ ဂ်ံဳနဲ႔ စပါးခင္းေတြထဲက
အလင္းေရာင္တစ္ဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားပံုကို ကင္းဗတ္စေပၚ စုတ္တံ
လွ်ာနဲ႔အျပားလိုက္ သပ္ခ်လိုက္တာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိုတိစိုဖတ္
ခၽြဲက်ိက်ိ အေတြ႕အာရံု။ မခမ္းမနားနဲ႔ ေဆြးငင္ ငင္လိုက္ရံု ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
တြန္႕ေခါက္ေတာင္စဥ္တန္းေတြ တကယ္ေရာက္မလာဘူး။
ဖဲႀကိဳးေျပ ေျပလည္ေအာင္ ဒါဘ၀ပဲေျပာလိုက္တယ္။ အေဖက ပြဲေတာ္မွာ
အေရာင္စံု စကၠဴရုပ္ကေလးေတြ လုပ္ေရာင္းတယ္။ အေမက ကေလးတစ္ဖက္
ရင္ခြင္ပိုက္ၿပီး ေျပာင္း(ဖူး)နည္းနည္းေကာက္ထားတဲ့ ေကာ္(ေျပာင္း)ေစ့ေသနတ္ကို
က်ည္ျဖည့္ေနတယ္။ တစ္ရာဖိုး ငါးခ်က္ပစ္လို႔ရတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ သိမႈဗဟို
ခ်က္ကို မွန္ေအာင္ပစ္ႏိုင္ရင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပံုေသပစည္းတစ္ခုရမယ္။ ပံုေသ
ဆန္တဲ့ သိမႈဟာ အသားေသေနၿပီ။ မူလီေပါက္အေခါင္းထဲ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ
ေအာင္ နဂ်ီအံုစြဲေနရွာတဲ့ ေခတ္ႀကီးရဲ႕ အဖံုးခြံ။
မဖြင့္ၾကည့္တာၾကာေတာ့ ဖြင့္မၾကည့္တာၾကာေတာ့ မၾကည့္ဖြင့္တာလည္း
ၾကားၾကာလွေတာ့ ေခတ္ႀကီးရဲ႕ အတြင္းထဲမွာ ဘာေတြရွိေနမလဲကြယ္။
ေတာမ်ားထူေနမလား။ ကြန္နက္ရွင္မ်ားက်ေနမလား။ ျပည္တြင္းစစ္မ်ားျဖစ္
ေနမလား။ ဘာဆိုဘာမွ ဘာဘာ ဘာမွမသိရပါကြယ္။ သိရသေလာက္ေျပာရ
ရင္ မသိရသေလာက္အဖိုးထိုက္တန္ပါလိမ့္မယ္။ တကတည္း အနက္ထဲထိ
မေရာက္ခင္ ဂယက္ထသြားတယ္။ စီစဥ္သူစကားအရေတာ့ ကတၱားရည္
ပူလာ ကံလႊဲပဲ။ ဒီအေရးအသားကို ဘာအေျခမွျပဳမထားဘူး။ ဘာအေျခနဲ႔မွ
စားမထားဘူး။ အစာေခ်စနစ္ထဲ အရည္/အဖတ္/အဆီ/အေရာင္/အညီွ/အေငြ႕
စတာေတြ မျဖစ္မေန ျဖစ္သလို ပံုစံမ်ိဳးစံု ေလာင္းထည့္ပစ္လိုက္တယ္။
နဂ်ီအံုစြဲေနတဲ့ ေျမႀကီးစေတြနဲ႔
မူလဟာ ဘူက်ေနတယ္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၆.၁၁.၁၁
နံနက္၀၀း၁၅နာရီ
lunnsetnoemyat 
မဖြင့္ၾကည့္တာၾကာေတာ့ ဖြင့္မၾကည့္တာၾကာေတာ့ မၾကည့္ဖြင့္တာလည္း
ၾကားၾကာလွေတာ့ ေခတ္ႀကီးရဲ႕ အတြင္းထဲမွာ ဘာေတြရွိေနမလဲကြယ္..။
ဘာေတြ ရွိေနမလဲ တကယ္သိခ်င္ေနမိတယ္..။
မူလဟာဘူက်ေနတယ္
ႏႈတ္သီးရဲ႕ ရွင္သန္မႈဟာ အခြံကို ေဖာက္ ခြဲ ခြာလိုက္ တာျဖစ္ေၾကာင္း …