ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္
အမွတ္ရခ်က္
ထူးေထြတဲ့ အမွတ္ရခ်က္ကေတာ့ ဒီကဗ်ာပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရတာကို ကၽြန္ေတာ္
လံုး၀မသိရွိခဲ့ရျခင္းပါပဲ။ ေပးပို႔ခဲ့ၿပီး ေဖာ္ျပမခံရတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ပဲ
ကၽြန္ေတာ္သိမွတ္ထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာပါၿပီး ၂ႏွစ္ခြဲ-၃ ႏွစ္ေလာက္
အၾကာမွာေတာ့ ကံအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာကို
ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သလို စာအုပ္ကိုပါ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က
ေရွ႕ပိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြကိုပဲ မည္းၿပီး ရွာေနတာကိုး။ တကယ္ေတာ့ မဂၢဇင္း
တိုက္က ဒီကဗ်ာကို ခ်စ္ျခင္းက႑ထဲ သြင္းလိုက္ၿပီး ေဖာင္ျဖည့္အႀကိဳအၾကား
ထဲမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ပါပါခ်င္း တန္းသိရင္ေတာ့ မဂၢဇင္းတိုက္ကို
တစ္ခုခုေစာဒကတက္မိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အႀကိဳအၾကားမွာ
ကဗ်ာထည့္ခံရတာကို သိပ္မုန္းတာေၾကာင့္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ၿပီးဆံုးခဲ့ပါၿပီ။
ခုေနျပန္ေတြးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေရးသက္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီကဗ်ာ
တစ္ပုဒ္ဟာ အႀကိဳအၾကားကေန ပါလာခဲ့တာ အမွတ္တရပါပဲ။
ကဗ်ာအေရးအဖြဲ႔
ေျပာစရာ သိပ္မရွိလွပါဘူး။ ကဗ်ာသမားတိုင္း အေရးမ်ားတဲ့ Pattern
တစ္ခုထဲမွာ ကဗ်ာအဆင္အကြက္ကို တည္ေဆာက္ေရးသားထားျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။ ျမင္လည္း ျမင္သာလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီ Pattern မ်ိဳးခ်ၿပီး
ေရးတဲ့ ကဗ်ာအမ်ားႀကီးထဲက ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္
ေလာက္ကုိ ဥပမာေပးရရင္ ေမာင္ျပည့္မင္းရဲ႕ အခက္ႀကီးထဲခုန္ခ် နဲ႕ မိုဃ္းေဇာ္ရဲ႕
ဒီညငါ့အိပ္ရာကေလးကို ငါ့ဆီျပန္ပို႔ေပးၾက ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကိုပဲ တေရးႏိုးထေမးတိုင္း
ေကာက္ေျဖရမွာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီကဗ်ာေရးသားစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ
သိပ္ႀကိဳက္ေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီ့ကဗ်ာကေတာ့ အုိက္လူေအာင္ရဲ႕
ရာသီကဗ်ာျဖစ္တယ္။ ရာသီကဗ်ာရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈအနည္းငယ္လည္း ပါ၀င္ႏိုင္တယ္။
ဒီကဗ်ာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရိုးစင္းတဲ့အေတြးတခ်ိဳ႕ကို အေျခခံေရးသားခ့ဲသလို
စိတ္ကူးဆန္းၾကယ္မႈအနည္းငယ္ကိုလည္း ဖတ္သူေတြ ခံစားရရွိႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္
ေခတ္ဆန္တဲ့ ေကာင္မေလးက
နတ္သမီးပံုျပင္ကို တစ္ပိုင္းတစ္စပဲေျပာျပၿပီး
စံပယ္ရနံ႕စြန္းတဲ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာျပင္ေပၚ ထိုးစိုက္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
လမ္းတဲ့လား
မေျဖာင့္စင္းလိုက္တာကြယ္
အႀကိမ္ႀကိမ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရတာ အက်င့္ျဖစ္ေနပါၿပီ
အေငြ႕ပ်ံမတတ္ရက္စက္တဲ့ အၾကည့္ေတြအတြက္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့
ၾကယ္ေၾကြေတြကို ေမာ့ၾကည့္
ဟိုးအေ၀းဆီက ေခါင္းေလာင္းထိုးသံသဲ့သဲ့ကို ၾကားမိရ
ပင္လယ္ေရဆိုတာ ခပ္ေသာက္လို႔ မကုန္ပါဘူးတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
မႈန္ပ်သီေ၀ဆဲ ေဆာင္းျမဴေတြၾကားက
ဂါထာရြတ္သံေတြ ထြက္က်လာၿပီး
ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ဟာ ေျမြတစ္ေကာင္ျဖစ္သြားတဲ့
မ်က္လွည့္ဆရာရဲ႕ ျပကြက္ဆန္းအဆံုးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
ေန၀င္သြားတဲ့ ညေနခင္းမ်ားစြာတိုင္ေအာင္ပါပဲ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀တ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကၽြန္ေတာ္ဂစ္တာတစ္လံုးထဲကို ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ ။
ႏွလံုးအိမ္မဂၢဇင္း၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ၂၀၀၄
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၅.၃.၁၄
ည၁၁း၁၅နာရီ
lunnsetnoemyat 