ေဟာလီးဝုဒ္

ေဟာလီးဝုဒ္

ကားခ်င္းၿပိဳင္ေမာင္းတာေလာက္ကို ထည့္မေျပာနဲ႔ ဆိုေပမဲ့
ဒါကပဲ ေဒၚလာေတြ သဲ့ယူေနတုန္း။
ထီးအနက္ေတြရဲ႕ ျပန္႔ကားမႈကို အေပၚစီးက ရိုက္ျပခ်င္တာတစ္ခုနဲ႔
အသုဘေတြ မိုးရြာမွ ခ်ရတယ္။
ေရခ်ိဳးေၾကြဇလံုထဲမွာ မင္းသမီးကို တစ္ကိုယ္ရည္အာသာေျဖခိုင္းခ်င္ေျဖခိုင္း
ဒါမွမဟုတ္ ေသြးေပေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းလိုက္ကာေနာက္အကြယ္မွာ
အရိပ္တစ္ခုထိုးျပခ်င္ျပ။
ဟ ေနတဲ့ ေျမေအာက္ခန္းဖံုးသစ္သားျပားေအာက္က
မ်က္လံုးတစ္ဖက္ရိရြဲေပ်ာ္က် မ်က္ႏွာပံုဆိုးႀကီးတစ္ခု။
မ်ားေသာအားျဖင့္ လက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ မရွိမျဖစ္ပဲ။
မီးျခစ္ဆံတစ္ေခ်ာင္းသာ ရွိပေစ
ဖိနပ္ကိုပဲ ကုန္းျခစ္ျခစ္ ျမင္းကုန္းႏွီးကိုပဲ လွမ္းျခစ္ျခစ္
စီးကရက္မီးေတာက္ျဖစ္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ မႊတ္ေနေအာင္ လက္ထဲမွာ လည္စမ္းပေစ
ခါးေပၚက အိတ္ထဲ ေျခာက္လံုးျပဴးဟာ အၿမဲအံက်။
ရဲကားဥၾသသံဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး တစ္ေနရာမွတစ္ေနရာ
ျဖတ္သန္းေအာ္ျမည္သြား။
တိုင္ပတ္ကေခ်သည္မေလးရဲ႕ အဝတ္အစား
ဗလာျဖစ္သြားတဲ့ထိ
ဝီစကီကို အရသာခံခိုင္းမယ္။
အိမ္မွာမေနခ်င္ရင္ ကားထဲမွာ အိမ္လုပ္ေနခိုင္းမယ္။
ေအာ္စကာက နတ္ႀကီးသေလာက္
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ မစ္ရွင္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
မေဖာက္ႏိုင္တဲ့ ဘဏ္တိုက္ေတြ ေဖာက္ႏိုင္တယ္။
မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ေထာင္ေတြ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္တယ္။
သ႑ာန္လုပ္ သရုပ္တူ ေယရႈမ်ား။ ဂႏၵီမ်ား။ လင္ကြန္းမ်ား။ ဟစ္တလာမ်ား
ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္ ေဗသိုဗင္မ်ား။ ဗာဂ်ီးနီးယားဝုဒ္မ်ား။ အလန္ဂ်င္းစ္ဘတ္မ်ား
ျဖစ္ရပ္မွန္ေနာက္ခံ ဘဝအမွားေတြ။ အနာတရ ဟာသေတြ။
ကမၻာေက်ာ္ေတြရဲ႕ မေက်ာ္ၾကားတဲ့ အတြင္းေရးေတြ။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အိုဗဒို႔ဇ္ေတြ။ အညံ့ဖ်င္းဆံုး ဖက္ရွင္အလန္းစားေတြ။
အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြမ်ား ေကာင္းခ်က္
ကားစက္ရုပ္တစ္ေကာင္လံုး မ်က္စိေရွ႕ေမွာက္ ေရာက္လာမွ ယံု။
အသံစနစ္ေတြမ်ား လန္ထြက္
ႏ်ဴကလီးယားဗံုးတစ္လံုး လံုး နားထဲစိုက္ဝင္ေပါက္ကြဲထြက္မွ ယံု။
ေဟာဒီ့မွာ အမ်ားသံုးတယ္လီဖုန္းရံုေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ေျမေအာက္ဘူတာရံုေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ကာစီႏိုဝိုင္းႀကီးေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ တစ္ကိုယ္လံုးက်ပ္စည္းမံမီေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ညစာစားပြဲေပၚက ၾကက္ဆင္ေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ လမ္းေလ်ွာက္ေနတဲ့ လူလိႈင္းလံုးႀကီးေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက F.B.I တံဆိပ္ျပားေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ အတခ်ီေက့အျပည့္ေဒၚလာေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ကားေနာက္ဖံုးထဲက သက္မဲ့ခႏၶာေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ေကာ့မစ္ဘုတ္ေတြထဲက စူပါဟီးရိုးေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ၿမိဳ႕ျပတိုက္တာေတြ။
ၿမိဳ႕ျပတိုက္တာေတြရဲ႕ မီးေရာင္စံုညရႈခင္းေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ သဲကႏၱရေတြ။
သဲကႏၱရထဲက ျမင့္မားထိုးထြက္ ေျခာက္သေယာင္းေတာင္ကတုံးႀကီးေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ သိပၸံစမ္းသပ္ခန္းေတြ။
သိပၸံစမ္းသပ္ခန္းထဲက ဖန္ေခ်ာင္းျပြန္ထဲေရာက္ ၿဂိဳဟ္သားေတြ။
ေဟာဒီ့မွာ ထိတ္ထိတ္ႀကဲသရုပ္ေဆာင္ေတြ။
ထိတ္ထိတ္ႀကဲသရုပ္ေဆာင္ေတြအတြက္ ေက်ာ္ၾကားသူတို႔ ၾကယ္ပြင့္ေလ်ွာက္လမ္းေတြ။
Lee ေတာင္ကုန္းေပၚက ရာသက္ပန္ေထာင္ထားတဲ့
ေပ ၃၅၀ အရွည္ HOLLYWOOD အျဖဴေရာင္ေလးေထာင့္စာလံုးႀကီးမ်ား။
ကမၻာ့ထိပ္တန္းဧရာမေဖ်ာ္ေျဖေရးလုပ္ငန္းႀကီးထက္ပိုတဲ့
အေမရိကန္ရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိမႈ။
ေဟာလီးဝုဒ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မစၥတာပရဲ႕ဇစ္ဒင့္ထ္က ဒီလိုမိန္႔တယ္။
”အာဏာရွင္တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကေနလွမ္းၿပီး ဆင္ဆာျဖတ္ႏိုင္တဲ့
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳး အေမရိကန္မွာ မရွိ”။

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၁.၂.၁၅
မနက္ ၀၅း ၃၇ နာရီ

အေတြ႕အႀကံဳရွိမိန္းမသား

 

အေတြ႔အႀကံဳရွိမိန္းမသား

အရုပ္က အရုပ္။ လူက လူေပါ့။
ရွိရမယ့္ ဆိုဒ္ထက္
ပိုေသးတဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတြ ၀တ္ရတာတစ္ခုနဲ႔တင္
ဘာဘီးစ္ဒီဇိုင္းေတြ သူမ မႀကိဳက္ဘူး။
ခရင္မ္ေတြ ေတာက္ပတဲ့ အလင္းျပန္အမႈန္ေတြနဲ႔
မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ခပ္ပါးပါးရွီးယားလစ္ပ္စတစ္ခ္ပဲ ျပန္ကိုင္မိတယ္။
ဘယ္သြားသြား အိတ္ထဲ လစ္ပ္ဂလို႔ေဆာင္တယ္။
ရာမမင္းသား“က”တဲ့ လက္ဖက္ရည္ေၾကျငာေလသံအတိုင္း
ျမန္မာဆိုေတာ့ ျမန္မာ့လိုင္းကားေတြ တိုးစီးရတာေပါ့။
ေခၽြးေတြ သံေတြအတြက္ ခ်ည္ထည္အ၀တ္မ်ားတယ္။
အေမရိကန္မေလးလို ဂ်င္းပင္နဲ႔ တီရွပ္လည္း သူမ၀တ္တတ္တယ္။
ရံုးနဲ႔ အိမ္၊ အိမ္နဲ႔ ရံုးမွာ သူမေပါင္တံေတြက
ေရကူးကန္ကို ဆာေလာင္ေနၾကၿပီး
သူမခႏၶာကိုယ္က ဂ်င္မ္ကစားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရက္လႏွစ္ေတြကို လွမ္းမနာလိုေနရတယ္။
ဒီအရြယ္မွ မၿမီးမေပါက္ရင္ ဘာေမ်ာက္လဲ။
ငွက္ေပ်ာသီးႀကိဳက္ေပမဲ့ ေလမႈတ္တူရိယာေတြဆုိ သူမအၿမဲမုန္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ျမင္းတစ္ေကာင္ေက်ာေပၚ ဒုန္းစိုင္းစီးႏွင္သလိုမိ်ဳး
ေမာပန္းၿပီးစီးသြားတဲ့ အရသာကို သူမအၿမဲေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္
အမႈိက္ျခင္းထဲက တစ္ရွဴးစကၠဴလိပ္ေတြလား။
တြန္႕ေၾကေနတဲ့ အိပ္ယာခင္းရဲ႕ အထိအေတြ႕လား။
ေရႊအိုေရာင္ဆိုးထားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြ ဖြာလန္က်ဲသြားသည္အထိ
သူမ ေခါင္းကို ခါရမ္းပစ္လိုက္တယ္။
အသက္ရွဴဖို႔ ေလ၀င္ေပါက္ေလးေဖာက္မိသြားတာကလြဲရင္
သူမဖက္မွာ တံတိုင္းကို ရသေလာက္
ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔တည္ေဆာက္ခဲ့တာခ်ည္း။
သူမ အဆီေရွာင္တယ္။ တစ္ေန႔တစ္နာရီ ခါးလွည့္တယ္။
အသားအေရအတြက္ ယူဗြီကာတဲ့ လိုးရွင္းလိမ္းတယ္။
သူမေက်ာဖက္ခါးလည္တည့္တည့္မွာ
ေလယာဥ္ပ်ံေသးေသးေလးတစ္စင္းပံု တက္တူးထိုးထားတယ္။
အရာအားလံုးရဲ႕ အေ၀းကို ေျပးထြက္သြားခ်င္မိတဲ့
ကာလဆီက အမွတ္အသား။
သူမဘ၀မွာလည္း မေျပလည္တဲ့ ဇာေဘာ္လီေတြ ရွိခဲ့ဖူးတာေပါ့။
အတိတ္ကို ေခါင္းအံုးေတြလို နံရံမွာကိုင္ၿပီး ရိုက္ခြဲပစ္လိုက္ရင္
ကမၻာတစ္ခုစာ ဂြမ္းမိႈ႕ေတြ
သူမေကာင္းကင္ယံထဲ ပြစာက်ဲေနလိမ့္မယ္။
မနက္ျဖန္မွာ လီလီပန္းေတြၿပီးရင္ သူမအလိုရွိတာ
၀က္ၿခံနဲ႕အမည္းစက္ေတြေပ်ာက္တဲ့ ရႊံ႕ေစးမ်က္ႏွာဖံုး
သူမရဲ႕ ဟိုးအတြင္းထဲမွာ စီးဆင္းေစခ်င္တာက
အေကာင္းဆံုးေခ်ာေမြ႕မႈကတဆင့္
စိမ့္စိုထြက္လာမယ့္ ေရတံခြန္တစ္ခု။ ။

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
Idea Magazine.
ေေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၅