စ်ာပန

စ်ာပန

သံပုရာသီးတစ္လံုးကို သစ္ကိုင္းကေန လွမ္းဆြတ္လိုက္ပံုမ်ိဳး
အဲဒီ့ေန႔ကို ငါ့အေရျပားနက္နက္ထဲက
ျပန္ၿဖဲႏိႈက္ယူလိုက္တယ္။
အျခားတစ္ဖက္မွာ နံရံေတြ၊ ေမ်ွာ္စင္ေတြ၊ ေက်ာက္တံုးေတြ၊
ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔
တီေကာင္ဟာ ႏွစ္ပိုင္းျပတ္သြားတယ္။
တစ္ပိုင္းက ကမၻာစစ္ႀကီးထဲ နာဇီလက္ေအာက္ က်ေရာက္
တစ္ပိုင္းက ငါ့ဗိုက္ထဲမွာ တြန္႔ေခြ
အဲဒီ့ေန႔ကို သမိုင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ငါမေမ့ဘူး။
လ်ွိုေျမႇာင္အထပ္ထပ္
ဒီဘက္က ငါ ကုန္းရုန္းေအာ္ဟစ္လိုက္သမ်ွ
ဟိုဘက္က ၾကားသာရံုမ်ွ ပဲ့တင္ထပ္။
တစ္ေယာက္ပုခံုးေပၚက ေက်ာ္ၿပီး
အျခားတစ္ေယာက္ပုခံုးကို လွမ္းေတြးေခၚ
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈကိုယ္စီ၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကိုယ္စီ၊
လူသားသဘာဝေကာက္က်စ္မႈကိုယ္စီ။
အဲဒီ့ေန႔မွာ ဓားဒဏ္ရာေတြ မတအားလွပ။
မေျပာျဖစ္ေသာ စကားလံုးမ်ား ေလးနက္စြ။
အခြင့္ရခိုက္ ငါ စခရင္မ္ေရွာ႔ခ္ဖမ္းခဲ့တယ္။
အသုဘခ်တဲ့ လူအုပ္နဲ႔အတူ
အဲဒီ့ေန႔ရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ အသက္မီး။ ။

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္