ဘာဂ်ာမႈတ္
ငါ ဂ်ာတယ္။
ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ႀကီးကို ဂ်ာတယ္။
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းသားတစ္ဝိုက္ စို႐ႊဲေနေအာင္
ငါ့လ်ွာဟာ ႀတိယာအလုပ္ကို ထမ္းပိုးလိုက္ လိွမ့္ခ်လိုက္
ငါဂ်ာေတာ့ ငါ့ေမးေစ့လည္း ဝင္ေရာက္ပတ္သက္ရတယ္။
ငါ့ႏွာေခါင္းတစ္ေခ်ာင္းလံုး ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ က်ည္ေပြ႕ေတြ႕လ်က္
ငါေတာလည္း တစ္မ်ွင္ခ်င္းတက္ခဲ့
ငါေတာင္လည္း တစ္ရစ္ခ်င္းတက္ခဲ့
ေရဖလားထဲက ေပါေလာေပၚ ပင္ေပါင္လံုးေလးေတြ
ငါ့က်င့္လံုးေလးေတြ
ႏႈတ္ခမ္း သြား ႏွာေခါင္း လ်ွာ
စည္းစနစ္က်က် ဂ်ာ။
ငါ ဂ်ာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငါရွိတယ္။
ငါ့ဂ်ာမႈမွာ အသံျပဳတယ္။
နီစပ္စပ္အေရာင္ထဲက နတ္စီတဲ့ ဂီတ။
သက္ေတာင့္သက္သာမျဖစ္တဲ့ တိမ္စိုင္ေတြေပၚ
ဘယ္ေတာ့မွ ဘာဂ်ာမမႈတ္နဲ႔။
မေလ်ွာ႔မတင္း ေစာင္းႀကိဳးညႇင္းသကဲ့သို႔
ငါ့ဦးေခါင္း။
တံေတြးရဲ႕ ေကာင္းျခင္း
တံေတြးရဲ႕ ရိုးဂုဏ္
တံေတြးရဲ႕ ေျပလည္ေစမႈ
တံေတြးကို မႏိုင္နင္းဘဲ
ဘာဂ်ာမႈတ္ကြၽမ္းက်င္တယ္လို႔
ဘယ္လူႀကီးမင္းမွ
ငါ့လာမေျပာနဲ႔။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၄.၁၀.၁၅
၂း၂၀ နံနက္
lunnsetnoemyat 