အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ့္ေန႔ေတြဟာ
မတရားသျဖင့္ မိုးထားတဲ့ ေကာင္းကင္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးေအာက္မွာ။
မိမိမေပ်ာ္ရႊင္မႈကို စကားလုပ္ေျပာသူ
ထိုသူ ေစာက္ရူးပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ဗိုက္ကို ဓားတစ္လက္နဲ႔ ခြဲ
တစ္ေခါင္းလံုး ငံု႕၀င္ၾကည့္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္အျမစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေသေနခဲ့ၿပီ။
လူထုပန္းၿခံဘက္ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္တယ္။
လူထုပန္းၿခံထဲ
ပိုင္ရွင္မဲ့ အေလာင္းေတြ ပိုးလိုးပက္လက္
အေလာင္းေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ေဘး
ကၽြန္ေတာ္လည္း
အေမာအပန္းေျပ လဲွေလ်ာင္းလိုက္။
လွ်ာထိုးဦးထုပ္ေလးတစ္လံုးေလာက္ေတာင္မွ
ကမၻာႀကီးဟာ အရိပ္မရခဲ့ဘူး။
ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အမိႈက္ပံုေအာက္က သစ္ပင္ေပါက္ေလးကို
ကၽြန္ေတာ္ အငမ္းမရဆြဲႏႈတ္ယူလိုက္မိရံုရွိေသး
ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္အမိႈက္ပံုအေပၚက
ထြန္းကားလက္စ ၿမိဳ႕ျပႀကီး
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ပစ္စလတ္ခတ္ ပိၿပိဳက်။
ေနထြက္လာတယ္။
ငွက္ေတြပ်ံသြားတယ္။
ေန၀င္သြားတယ္။
ငွက္ေတြပ်ံလာတယ္။
ငွက္ေတြကို အနီးကပ္ဆြဲယူၾကည့္ေတာ့
ေတာင္ပံတပ္ထားတဲ့ လီးေတြ လီးေတြ။
ဒီျမင္ကြင္းကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ အိပ္မက္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားတယ္။
ဆုတ္ခြာသြားတဲ့ မုတ္သံုေလေတြထဲ
သတင္းစာအစုတ္ပလုပ္ေတြ တစ္ေထြးႀကီး ပါသြား။
ကၽြန္ေတာ္အစာမေၾကဘူး။
ေလာက္တဖြားဖြား စံပယ္ပြင့္ေတြ
ေ၀ါ့ခနဲ ပ်ဳိ႕အန္တက္။
ထြက္မလာတဲ့ ၾကယ္ကို ေမွ်ာ္သလို
ခုတ္မရတဲ့ ဓားကို ကၽြန္ေတာ္ ခိုးယူခ်ိန္ဆၾကည့္မိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မွာ ေအာင္ပြဲမရွိဘူး
အျခားကၽြန္ေတာ္တို႔ မွာလည္း မရွိဘူး
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အျခားကၽြန္ေတာ္ေတြ
မတ္တပ္တစ္ကိုယ္စာ မစင္ေရခဲျပင္ခ်ပ္ႀကီးအတြင္း
ထည့္သြင္း စနစ္ျပဳခံထားရသူေတြ။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၀.၁၀.၁၅
၀၀း ၄၉ မနက္