ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔ အမွတ္တရ ကဗ်ာ
ကုလားထိုင္ငါးလံုး
( ၁)
အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ကုလားထိုင္တစ္လံုး။
အဘြားအိုတစ္ေယာက္
တစ္ေနကုန္ ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္။
မိုးမလာခင္ ဖာေထးရမယ့္ ေရတံခြန္ေတြ။
ႂကြက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အတၱဳပၸတိကို စပါးက်ီမွာ ေရးထားတယ္။
စပယ္ပန္းေတြ ႏို႔ဆီဗူးနဲ႔ ဘယ္ႏွလံုးရသလဲ။
စစ္ႀကီးကလည္း မျၿပီးႏိုင္ေသးဘူး။
( ၂)
အိမ္ေရွ႕မွာ ကုလားထိုင္တစ္လံုး။
အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ဂဏန္းေပါင္းစက္ႏွိပ္ေန
တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္။
စကၠဴတစ္႐ြက္ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးအပိုင္းမွာ
မာရ္နတ္ဟာ ရပ္ထ္ေလဘယ္လ္ေလးတျမျမ
စကၠဴတစ္႐ြက္ရဲ႕ အညံ့ဆံုးအပိုင္းမွာ
ဘုရားသခင္တဲကုတ္ဟာ မီးအမွိန္ဆံုး။
( ၃)
အိမ္ေျခရင္းမွာ ကုလားထိုင္တစ္လံုး။
စစ္ျပန္တစ္ေယာက္
ဖိနပ္တိုက္ေန အႀကိမ္ႀကိမ္။
လူေတြ ေသၾကတယ္။
လူေတြ ေသၾကတယ္။
လူေတြ ေသၾကတယ္။
( ၄)
အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ ကုလားထိုင္တစ္လံုး။
အဘိုးအိုတစ္ဦး ဒိုင္ယာရီေရးေန
ေန႔စဥ္။
ညညဆို အဘြားႀကီးက ေျခာက္တုန္းပဲ။
စကၠဴရဲ႕ အေကာင္းဆံုးအပိုင္းဟာ ေငြစကၠဴေတြ ျဖစ္သြား။
အညံ့ဆံုးအပိုင္းက လူမဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ။
မရွိေတာ့တဲ့ ေျခေထာက္ေတြအတြက္ ေျပာင္လက္ေနတဲ့
ဖိနပ္ဦးခြၽန္ခြၽန္ေတြ။
( ၅ )
အိမ္ထဲမွာ ကုလားထိုင္တစ္လံုး။
ကုလားထိုင္အေပၚတည့္တည့္မွာ ႀကိဳးကြင္းတစ္ကြင္း။
ႀကိဳးကြင္းမွာ လူတစ္ေယာက္။
ဘယ္သူဘယ္ဝါရယ္လို႔ေတာ့
ေျပာဖို႔ ခက္ပါတယ္။
တန္းလန္းႀကီး။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၁၉.၃.၁၆
မနက္ ၂ း ၅၄ နာရီ
lunnsetnoemyat 