ေဝးကြာ
ငါတို႔ ေဝးကြာသြားၾကၿပီ။
ငယ္ငယ္က ငါ ငံု႔ကိုင္းခူးဆြတ္ဖူးတဲ့ သစ္သီး
အခု
ပင္စည္ကိုဖက္ၿပီး
ငါ တေမ့တေမာ ေမာ့ေမ်ွာ္ၾကည့္ရသလို ေဝးကြာ။
ပင္လယ္ျပင္မွာ
ေလွစုတ္တစ္စင္းနဲ႔ ငါ ေမ်ာပါစဥ္
ရွိစုမဲ့စု ဘီစကြတ္ဗူးေလး
လိႈင္းအပုတ္ ေျမာက္တက္လြင့္စင္သြားသလို ေဝးကြာ။
ေရခ်ိဳးခန္းနံရံကို မွီထိုင္
ငါ့ ေခါင္းေပၚ ရြာခ် ေရပန္းေရစက္ေတြ။
လက္ေကာက္ဝတ္က ပန္းထြက္ေနတဲ့ ေသြးေတြကို တိုက္စားသြား
အခိုးအေငြ႕ေတြၾကား
တစ္ေယာက္ေအာ္သံ တစ္ေယာက္နားထဲ
ငါ့အရိပ္နဲ႔ငါ သဲ့သဲ့ဖြဖြအၾကားမွားသလို ေဝးကြာ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္