စာအုပ္ေဟာင္းစုေဆာင္းျခင္း၀ါသနာ
စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားဝယ္ယူစုေဆာင္းရျခင္းကို မည္သည့္အခ်ိန္က စတင္ဝါသနာပါလာမွန္း ျပန္မစဥ္းစားမိခင္မွာပင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ စာအုပ္ေဟာင္း စုေဆာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ စင္စစ္ သည္ဝါသနာသည္ ကြ်န္ေတာ္၏ စာဖတ္ဝါသနာ စာေရးဝါသနာမ်ားမွ ကြ်ဲကူးေရပါသေဘာပါဝင္ လာျခင္းျဖစ္ပံုရသည္။ အမွန္ေတာ့ ထိုုုျဖစ္စဥ္သည္ သဘာ၀က်ပါသည္။ မည္သူသည္ စာဖတ္၀ါသနာမပါဘဲ စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားကို စုေဆာင္းထားမည္ နည္း။ အနည္းဆံုး စာအုပ္အေဟာင္းေရာင္းသမားမ်ားေသာ္မွ စာေရးဆရာတစ္ပိုင္း စာေပ၀ါသနာရွင္တစ္ပိုင္းျဖစ္ေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သို႔ရာတြင္ ထိုကိစၥကို ေထာက္ကူေပးသည့္ သီးျခား၀ါသနာငယ္ေလးမ်ားသည္လည္း လူပုဂိဳၢလ္ကို လိုက္၍ ရွိေနတတ္ၾကပါေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလွ်င္ ငယ္စဥ္က ဘာရယ္မဟုတ္ ပိုက္ဆံေငြအေၾကြေစ့ေလးေတြကို စုေဆာင္းတတ္ခဲ့သလို ေသာ့တံမ်ားကိုလည္း ထူးထူးျခားျခား စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုစဥ္က တံဆိပ္ေခါင္းစုေဆာင္းသူမ်ားအေၾကာင္း၊ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းစုေဆာင္းသူမ်ားအေၾကာင္း၊ ကမၻာေက်ာ္ပုဂိဳၢလ္တို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းမ်ား စုေဆာင္းသူမ်ားအေၾကာင္း စသျဖင့္ တစ္ရံဆစ္ဆစ္မွ် ကၽြန္ေတာ္ ၾကားသိထားဖူးျခင္း မရွိေသးပါ။ သည့္ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၏ စာဖတ္၀ါသနာႏွင့္ ႏွွီးႏြယ္လ်က္ စာအုပ္မ်ားစတင္စုေဆာင္းျဖစ္ေတာ့သည္။ မူလစတင္စုေဆာင္းစဥ္က စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားသီးသန္႔ရယ္လို႔ မဟုတ္။ လတ္တေလာထြက္ရွိ ေသာ စာအုပ္သစ္မ်ားျဖစ္သည္။ မိသားစုတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ စာေပသမားရယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆခံလာရသည့္အခါ မိသားစုအတြင္းရွိ စာအုပ္မ်ားအားလံုး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သလို ရွိလာသည္။ အထူးသျဖင့္ သုတရသစာအုပ္မ်ား အလိုရွိသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးစမ္းလာၾကသည္။ မိသားစုအတြင္း ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္သည့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က သုတရသစာအုပ္တစ္အုပ္ေလာက္ကို ရွားရွားပါးပါး၀ယ္ယူလာၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ထိုစာအုပ္ကို သိမ္း ဆည္းရန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္တာ၀န္အလိုလိုျဖစ္သြားေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုကဲ့သို႔ ၀ယ္ယူၾကသည္မွာလည္း ႀကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲသာ ျဖစ္ၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကသာပဲ ၀ယ္ယူေလ့ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ေက်ာင္းသား မုန္႔ဖိုးထဲမွ စာအုပ္၀ယ္ဖို႔ ခြဲျခမ္းရသည္မွာ မသက္သာလွပါ။ ကၽြန္ေတာ္ လက္လႊတ္ခဲ့ရေသာ စာအုပ္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္၀ယ္ယူခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားထက္ အပံုႀကီးမ်ားပါသည္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္၏ စာအုပ္စုေဆာင္းမႈသည္ သာမန္မိသားစုေလးအတြင္း ထူးကဲေကာင္းထူးကဲႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္လက္လွမ္းမမွီသည့္ ပညာတတ္ မိသားစုမ်ားစြာၾကား ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္လည္းေကာင္း ေၾကးရတတ္စာအုပ္ခ်စ္သူမ်ားၾကား တိုင္းတာလွ်င္လည္းေကာင္း ေျပာပေလာက္ဖြယ္ စုေဆာင္းမႈမ်ိဳး ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။
ရယ္စရာေတာ့လည္း ေကာင္းပါသည္။ ကနဦးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခ်င္ၿပီး စာအုပ္အငွားဆိုင္မ်ားတြင္ တင္ေလ့တင္ထမရွိသည့္ စာအုပ္မ်ိဳးကို ဦးစားေပး၀ယ္ယူသိမ္းဆည္းေလ့ရွိသည္။ ဥပမာ ကဗ်ာစာအုပ္လိုမ်ိဳး၊ အေတြးအေခၚစာအုပ္လိုမ်ိဳး၊ အတၳဳပၸတိၱစာအုပ္လိုမ်ိဳး စသျဖင့္၊ မ်ားမၾကာမွီမွာပင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အျခားတစ္ဖက္မွ ၀ါသနာျဖစ္ေသာ စာေရးျခင္းလမ္းေၾကာင္းသည္ ထင္မွတ္မထားဘဲ အေပ်ာ္ဖတ္လံုးခ်င္းဖက္ကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ သည့္အတြက္ေတာ့ နဂိုကထက္ ကၽြန္ေတာ္ပို၍ စာမဖတ္ႏိုင္အားပါ။ စာအုပ္မ်ားကိုေတာ့ ပို၍၀ယ္ယူစုေဆာင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တႀကိမ္ဖူးမွ် လက္မရြယ္ခဲ့သည့္ စာအုပ္မ်ားကို အလုပ္သေဘာ ၀မ္းစာျဖည့္ရန္ ၀ယ္ယူရေတာ့သည္။ ေဗဒင္စာအုပ္၊ လူ၀င္စားစာအုပ္၊ စုန္းကေ၀စာအုပ္၊ အေၾကာျပင္စာအုပ္၊ လက္ေရးတိုစာအုပ္၊ ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္၊ သစ္ပင္စိုက္နည္းစာအုပ္၊ ကမၻာေက်ာ္အဆိုအမိန္႔စာအုပ္၊ ေဆးၿမီးတိုစာအုပ္ေတြေတာင္မွ ပါလိုက္ေသးသည္။ အေပ်ာ္ဖတ္လံုးခ်င္းစာေပလမ္းေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ ယင္းအစား ကၽြန္ေတာ္သည္ လမ္းေဘး စာအုပ္အေဟာင္း ဆိုင္မ်ားတြင္ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား ေမႊတတ္သည့္ အေလ့အက်င့္တစ္ခုကို ယခင္ကထက္ စြဲျငိလာခဲ့သည္။ အေလ့အက်င့္ေကာင္းတစ္ခုပင္။
စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားကို စာအုပ္အသစ္မ်ားထက္ ပိုပိုသာသာစုေဆာင္းျဖစ္ရသည့္ အျခားအေၾကာင္းရင္းတခ်ိဳ႕လည္း ရွိပါေသးသည္။ သိသာသည့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ ၀င္ေငြျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ မည္သည့္အခါကမွ် ၀င္ေငြဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ဟူ၍ တိတိက်က်မရွိခဲ့ဖူးပါ။ စာအုပ္သစ္ မ်ားတင္သည့္ စာအုပ္ဆိုင္ႀကီးမ်ားသည္ ေလွ်ာ့ေစ်းႏွင့္ ေရာင္းသည္ပဲထားဦး။ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က စာအုပ္ဆိုင္အေဆာက္အဦးႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ျပဳမူေနထိုင္ သံုးစြဲရန္ လိုအပ္သည္။ ေဆာက္လက္စေဆာက္အဦးတစ္လံုး၏ သြပ္အျပည့္ကာရံထားေသာ နံရံကို မွီ၍ ျဖစ္ေစ၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚ စာအုပ္ေတြ ျဖန္႔ခင္းခ်၍ ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္တစ္ပင္ေျခရင္းမွာ စာအုပ္ေတြျဖစ္သလိုစုပံုထား၍ ျဖစ္ေစ၊ ယာယီအမိုးအကာမ်ားေအာက္တြင္ ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်တတ္သည့္ စာအုပ္ အေဟာင္းဆိုင္မ်ားအတြက္မူ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာမွ မလို။ အိပ္ကပ္ထဲ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ် မပါလွ်င္ေတာင္မွ စာအုပ္ေတြကို စိတ္လြတ္လပ္စြာ ေကာက္ကိုင္ ၾကည့္ႏိုင္သည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ စာအုပ္မ်ားတြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ားလိုပင္ ပင္ကိုသဘာ၀သတၱိထူးမ်ား ရွိသည္ဟု။ စာအုပ္မ်ားသည္ ၀ယ္သူကို အေၾကာင္းအရာ အားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မည္။ စာေရးသူအားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မည္။ ဤအခ်က္မ်ားတြင္ စာအုပ္အေဟာင္းႏွင့္ အသစ္ သေဘာတရားတူ၏။ မတူသည္လည္း ရွိသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ေပၚ ေရာက္ကာစ စာအုပ္သစ္မ်ားသည္ ၀ယ္သူကို အေရာင္အဆင္းအားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မည္။ အနံ႔အားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မည္။ ဒါကလြဲလွ်င္ စာအုပ္သစ္မ်ားသည္ အေနအထုိင္တည္သည္။ ယခုမွ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လာေသာ ဆင္ေတာ္ထက္မွ ဘုရင့္သမီးေတာ္၏ မ်က္ႏွာေတာ္လို အေနမ်ိဳးျဖစ္သည္။ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားကေတာ့ ၀ယ္သူကို သက္တမ္းအားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မည္။ စာအုပ္၏ ေနာက္ခံသမိုင္းျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မည္။ စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားသည္ ဣေျႏၵထက္ ဘ၀ရပ္တည္မႈကို အေလးကဲေနရသည့္ ခရီးသြားဟန္လႊဲ ေတြ႕ရတတ္ေသာ မိန္းမပ်ိဳမ်က္ႏွာ မ်ိဳးျဖစ္သည္။ စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားသည္ စာအုပ္အသစ္မ်ားထက္ပို၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္လြယ္ပါသည္။
စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားတြင္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးသူမ်ားသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မက ရွိႏိုင္ပါသည္။ ပိုင္ရွင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္စီတိုင္း၏ ဘ၀တစ္ခုစီတြင္ ထိုစာအုပ္ေဟာင္းမ်ားသည္ ေသးငယ္လြန္းေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ေနရာအျဖစ္ ျဖစ္တည္ခဲ့ၾကသည္ကပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေစသလား မေျပာတတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြ႕အႀကံဳအရ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားဆီမွ ပိုင္ရွင္ေဟာင္းမ်ား၏ ဘ၀အေငြ႕အသက္မ်ားကို ပံုစံတစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ျဖင့္ ရရွိတတ္ပါ၏။ ပထမစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚက ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဂုဏ္ယူလက္မွတ္မ်ားမွသည္ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စာအုပ္ၾကား ညွပ္ထားတတ္ သည့္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား၊ စာရင္းစာရြက္မ်ား၊ လိပ္စာကဒ္မ်ား၊ ဘုရားပံုေတာ္မ်ား၊ ဂါထာမႏၱာန္မ်ား၊ ေပးစာမ်ား၊အျဖဴအမည္းဓာတ္ပံုမ်ားလို ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆန္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအျပင္ စာအုပ္၏ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚက တယ္လီဖုန္းနံပါတ္မ်ား၊ ေပါက္ပန္းေသးစကားစုမ်ားကလည္း ပိုင္ရွင္ေဟာင္းမ်ား၏ ဘ၀ထင္ဟပ္ခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရွးက်ေသာ ပင္လယ္ဓားျပမ်ားသည္ မိမိတို႔ တိုက္ယူရရွိလာသည့္ ရတနာမ်ားကို လူသူအေရာက္ အေပါက္နည္းၿပီး ေ၀းလံလွေသာ ကၽြန္းမ်ားေပၚတြင္ ျမွပ္ႏွံထားတတ္ကာ ရတနာေျမပံုကိုလည္း အပိုင္းပိုင္းစုတ္ၿဖဲ၍ ေ၀ပံုက်သိမ္းဆည္း ထားသည့္ အေလ့ရွိ ခဲ့ၾကသည္။ စင္စစ္ စာအုပ္ေဟာင္း စုေဆာင္းသူမ်ားသည္ ေရွးက်ေသာ ပင္လယ္ဓားျပ၀င္စားသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္ဟု ဥပမာေပးလွ်င္ တံုးေကာင္းတံုးႏုိင္ ေသာ္လည္း သည့္ထက္ရိုးရွင္းလိုက္ဖက္သည့္ ဥပမာကို ကၽြန္ေတာ္ရွာမရပါ။ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားကေတာ့ ရတနာေျမပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ သဲလြန္စ တစ္စံုတစ္ရာ ေပးႏိုင္စြမ္းေသာ ဆက္သြယ္ခ်က္မ်ိဳးုုျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းပံုႀကီးထဲ ၾကာရွည္ၾကာေမ်ာ ေမႊေႏွာက္ေနရသည္ကပင္ အရိုးေခါင္းအလံ ခပ္ညစ္ညစ္ ကို ရြက္တိုင္ထိပ္ေထာင္ၿပီး ေရနက္ပိုင္းထဲ ရြက္လႊင့္တိုး၀င္ေနသည့္ ပင္လယ္ဓားျပေလွဦးေပၚ တင္တင္စီးစီးအေနအထိုင္မ်ိဳးျဖင့္ လိုက္ပါလာ ေသာ ပင္လယ္ဓားျပတစ္ဦးက ေရႊဒဂၤါးျပားမ်ားကို ပြတ္သပ္အရသာခံေနသလိုမ်ိဳးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ေရာဂါတစ္ခုထက္ပင္ သာပါသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းစုေဆာင္းျခင္း၀ါသနာ ဆိုသည္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို စုေဆာင္းသိမ္းဆည္းသူမ်ားလိုပင္ စာအုပ္ ေဟာင္းေရာင္းခ်သူမ်ားမွာလည္း အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား ဟန္က်ပန္က် မရွာေဖြႏိုင္ေသာ ေန႔ရက္မ်ားရွိပါသည္။ ထိုအခါ စာအုပ္ ေဟာင္းမ်ား၏ တစ္စစရွားပါးလာမႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်င္း စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ၾကရံုပဲ ရွိေတာ့သည္။ စာအုပ္ေဟာင္းဆိုတိုင္း အဖိုးႏႈန္းခ်ိဳသာသည္ဟုေတာ့ တရားေသ မမွတ္ယူေစလိုပါ။ အခ်ိဳ႕ရွားပါးစာအုပ္ေဟာင္းမ်ားသည္ ခန္႔မွန္းမရေအာင္ပင္ တန္ဖိုးျမင့္မားေနတတ္ပါ၏။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္၏ စာအုပ္တစ္အုပ္သည္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ အျပင္အဆင္အသစ္ျဖင့္ ေ၀ေ၀ဆာဆာျပန္ထြက္ပါလ်က္ ေစ်းႏႈန္းလည္း သင့္ေတာ္ပါလ်က္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို စာအုပ္ေဟာင္းစုေဆာင္းသူမ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အေဟာင္းအျမည္းစာအုပ္ကိုေသာ္မွ ေစ်းႀကီးေပးကာ ၀ယ္ယူေနၾကပါသနည္း။ တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ပိသာခ်ိန္ျဖင့္ င႐ုတ္သီးမႈန္႔ထုတ္ရန္သာ ရွိေသာ အမႈိက္ထုတ္မ်ားကို ၀ယ္ယူစုေဆာင္းေနၾကျခင္းမဟုတ္ပါ။ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ေခတ္စနစ္ေတြကို ၀ယ္ယူစုေဆာင္းေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းတစ္အုပ္ထဲမွ မေတာ္တဆ မွားယြင္း ပါလာေသာ သတ္ပံုအမွားအယြင္း ကေလးတစ္ခုကပင္လွ်င္ ထိုစာအုပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သည့္ ေခတ္ကာလကို ညႊန္းဆိုျပေနသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားကို တန္ဖိုးစံသတ္မွတ္ရာတြင္ စာအုပ္၏ သမိုင္းဆိုင္ရာထည့္၀င္မႈအလိုက္ စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္း၀ယ္ေသာ ကၽြမ္းက်င္သူဂုရုမ်ား၏ အကဲျဖတ္ခ်က္ေပၚ တည္မွီပါသည္။
သည့္ထက္ပို၍ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာ ရွိပါေသးသည္။ ၄င္းသည္ စာအုပ္ေဟာင္းစုေဆာင္းျခင္း၀ါသနာအတြက္ ပင္မေဒါက္တိုင္ျဖစ္ေသာ စာေပစိစစ္ ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးျပင္းခဲ့ေသာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး အစိုးရ၏ စာေပစိစစ္ေရးယႏၱရားသည္ ေကာင္းမြန္သည္ထက္ သာလြန္စြာ လည္ပတ္ခဲ့ပါသည္။ အစိုးရ၏ မူ၀ါဒႏွင့္ ၿငိစြန္းေသာ စာအုပ္ေကာင္းမ်ားစြာတို႔သည္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ခြင့္မရဘဲ ေရာင္းခ်ရန္ ပိတ္ပင္ခံရသည္မ်ားပင္ ရွိခဲ့သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ ေနာင္အခါ စာအုပ္ေဟာင္းစုေဆာင္းျခင္း၀ါသနာရွင္မ်ား ေပၚထြက္လာေစဖို႔ အစိုးရက စီမံခ်က္ခ်ေပးလိုက္သည့္ႏွယ္ပင္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ယင္းစီမံခ်က္မွ သင္တန္းသားေလးတစ္ဦးသာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။ ကိစၥရပ္တိုင္းလိုလိုမွာ ဆီေလ်ာ္ေသာ တြဲလံုးေလးမ်ား ရွိေနတတ္သည္။ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္၏ အလွသည္ ဆူးရိုးတံႏွင့္ပင္ မၿပီး၊ ဆူးရိုးတံေပၚက ျဖာထြက္ေနသည့္ ႏွင္းဆီသစ္ရြက္ တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ ျဖည့္စြက္လိုက္မွသာ ျပည့္စံုသြားမည္။ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္းသမားမ်ား တြဲဖက္ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္အစိုးရ၏ တိတ္တဆိတ္ေအာင္ျမင္လာေသာ ယင္းစီမံခ်က္ထဲတြင္ေတာ့ စာအုပ္ေဟာင္းေရာင္းသမားမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ သင္တန္းမွဴးမ်ား ျဖစ္မည္မွာမုခ်။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
The Daily Eleven ( 3.11.17 )
စာ-၈
lunnsetnoemyat 